Dobre samopoczucie człowieka, do którego bezwzględnie dąży, zakłada obecność sytuacji, jakie dziś nie mają miejsca. Zatem istnieje potrzeba zmian tak, jak istnieje potrzeba dobrego samopoczucia.

Umysłowe zdolności współczesnego człowieka nie pozwalają jednak na dokonanie zmian. Są w ten sposób ograniczone, że myślenie o kwestiach codziennych dotyczących realizacji naszych podstawowych potrzeb, bez czego jednostka nie jest w stanie się obejść powoduje, iż uwagi unikają sprawy wspólne dla całego społeczeństwa. Człowiek jest częścią wielkiego systemu społeczno-ekonomicznego i tylko niski poziom jego zdolności umysłowych nie pozwolił mu zrozumieć, iż w celu zapewnienia swego dobrobytu ma troszczyć się o całe społeczeństwo, a nie tylko o życie swoje i osób najbliższych.

Owe stwierdzenie ma logiczne oparcie jak każde, które formułujemy opierając się o nasze doświadczenie. Jest ono oczywistym faktem dla każdego, który świadomie wybrał poznanie przyczyn satysfakcji człowieka, zrozumienie zależności, jaka istnieje między nią a każdym innym istotnym elementem naszego życia. W trakcie poszukiwania odpowiedzi na to pytanie człowiek poznaje, iż istnieje współzależność wszystkiego w życiu, a poznanie jednego elementu jest uwarunkowane poznaniem elementów z nim powiązanych. Współzależność ludzi w społeczeństwie jest realnym zjawiskiem, a osoba nie biorąca go pod uwagę w trakcie podejmowania decyzji, swoim postępowaniem urzeczywistnia ideę odwrotną.

Postępowanie wynikające z przekonań niezgodnych z rzeczywistością nie jest z natury przeznaczone człowiekowi co oznacza, iż nie jest mu także przeznaczone doświadczanie owoców owego postępowania. Z natury jesteśmy motywowani do szukania określonego stanu rzeczy i tylko poprawna interpretacja własnej osoby oraz istniejącego środowiska umożliwia pełną samorealizację człowieka. Wszystko co istnieje (dzieje się) może być poznane, jednak współczesny człowiek ze względu na brak zrozumienia wartości myśli (wiedzy) i jej wpływu na całość życia nie rozumie, jakiej dokładnie wiedzy potrzebuje oraz jak ją posiąść. Co więcej, nie rozumie, iż przyczyną obecności okoliczności uznawanych za niekorzystne (wszystkich problemów w życiu indywidualnym i społecznym) jest niedostatek wiedzy.

Próby wniesienia istotnych zmian w społeczeństwie bez zrozumienia istoty satysfakcji i cierpienia, istoty odczuć, uczuć i pragnień będących motorem i przyczyną każdej działalności człowieka, nie przyniosą pożądanych rezultatów. Nawet jeśli dziś rozpoczniemy rozmowę pomijając nieznane współczesnemu społeczeństwu podstawowe prawdy o naszej naturze, nie obejdziemy się bez nich chcąc znaleźć optymalne rozwiązania niepożądanych sytuacji. Dopiero, gdy zostanie poznana zależność między satysfakcją (dobrym samopoczuciem) człowieka a zjawiskami w naszym życiu, poznamy prawdziwe znaczenie tych zdarzeń, prawdziwe znaczenie i wartość wszystkich rzeczy, z którymi mamy na co dzień do czynienia. Zanim można będzie przejść do omawiania tzw. kwestii społecznych, ekonomicznych, politycznych itd., należy posiąść zrozumienie na temat wewnętrznych sygnałów człowieka, które określają nasz stosunek do owych rzeczy.

Zachowanie człowieka kontrolują wewnętrzne sygnały o różnej barwie i sile, które moglibyśmy ogólnie rozdzielić na przyjemne i nieprzyjemne. W wyniku doświadczenia łączymy je z różnym zachowaniem i okolicznościami w życiu, tym samym decydując o rzeczach dobrych (korzystnych) i złych (niekorzystnych). Na początku życia człowieka owe sygnały przyczyniają się do powstania troski o siebie. W trakcie życiowego doświadczenia są one przyczyną powstania troski o inne osoby, których dobrobyt utożsamiamy z własnym dobrobytem.

Zgodnie z istniejącym stanem rzeczy najlepszą jakość życia w społeczeństwie osiąga się dzięki współpracy w najwyższej jej formie. Współpraca oznacza zorganizowane wspólne działanie w procesie realizacji indywidualnych i wspólnych celów. Natomiast współpraca w najwyższej formie (całkowita współpraca) zakłada działalność każdej jednostki w porozumieniu z pozostałymi jednostkami we wszystkich indywidualnych i społecznych kwestiach. Jest to postępowanie zgodne z podstawowym celem człowieka - dążeniem ku satysfakcji. Aby zastosowanie idei współpracy mogło przynieść korzyści należy rozumieć, iż (dlaczego) potrzeba innej osoby jest potrzebą naszą (potrzeba nasza jest potrzebą pozostałych ludzi - całego społeczeństwa).

Życie w zadowoleniu byłoby nieuniknione, jeśliby nieuniknioną byłaby poprawna interpretacja otaczających nas rzeczy i zjawisk. Wszystko jest zwykłe, naturalne i oczywiste jak naturalne jest, iż miód słodki a sól słona. (Czy słodyczy lub goryczy można nadać określania "dobry" i "zły"?) Nieznane jednak są dzisiaj pierwotne przyczyny zachodzących w życiu zjawisk dlatego, iż nigdy nie wybraliśmy poznanie i nie uznaliśmy, że jest ono podstawowym instrumentem w procesie kształtowania życia.

Dążysz do satysfakcji i unikasz cierpienia, lecz czy wiesz co jest ich przyczyną? Każda twoja decyzja to wynik działalności umysłowej, lecz czy rozumiesz co leży u podstaw wszystkich decyzji (w jaki sposób rodzą się w umyśle)? Uważasz, iż nie ma możliwości stworzenia trwałego pokoju na Ziemi pozwalającego na pełną samorealizację każdego człowieka, lecz na czym opierasz swoje przekonanie? Czujemy, iż obecny porządek społeczny jest dla nas niekorzystny, jednak nie wiemy, jaki powinien być, aby nie wywoływał nieprzyjemnych doświadczeń, oraz jak stworzyć odpowiedni porządek. Weźmy jednak sobie pod uwagę: nie powinno być żadnych pytań (bez odpowiedzi). Potencjalnie jesteśmy w stanie poradzić sobie z każdym problemem.

W życiu chcemy doświadczać tylko i wyłącznie zadowolenia. Myślimy, iż wiemy w jaki sposób możemy je osiągnąć. Jest to nasze naturalne codzienne postępowanie. Wynika ono z naszych świadomych bądź nieświadomych przekonań o życiu. Weź to sobie pod uwagę: nasz sposób postępowania nie jest zgodny z naszym największym dążeniem ku satysfakcji. Owe sposoby postępowania byłyby najlepszymi sposobami, gdyby rzeczywistość była taką, jak ją widzimy.

Nie będzie lepszego życia, jeśli nie skierujemy swoje starania na rozwój naszych zdolności umysłowych, nie uznamy wartości wiedzy, nie zrozumiemy co jest dla człowieka dobre. Brak zainteresowania rozwojem umysłowym sprawił, iż współczesny człowiek nie rozumie podstawowych zasad kształtujących życie społeczne. Zgodnie z nimi: jeden człowiek odzwierciedla stan całego społeczeństwa; póki istnieje choć jedna osoba w społeczeństwie pozbawiona możliwości pełnej realizacji swoich potrzeb, dopóty całe społeczeństwo nie ma możliwości osiągnięcia całkowitej satysfakcji w swoim codziennym życiu; póki możliwa jest porażka choć jednego człowieka, dopóty ludzkość nie uwolni się od stresu i obaw. Pewność (przyszłych zdarzeń), będąca wynikiem całkowitego zrozumienia (pełnej wiedzy), jest warunkiem życia w satysfakcji. Są to fakty, których nie można podważyć, tak jak nie można podważyć prawa grawitacji. Ale jak my zamierzamy żyć w zadowoleniu skoro nie rozumiemy tych podstawowych rzeczy?

Jeśli powyższe stwierdzenia wydają się ci niewiarygodne, jak że wiele o życiu nie wiesz, mimo że żyjesz... Kiedy masz zamiar poznać siebie i życie? Wogóle czy nad tym się zastanawiałeś? Prawdopodobnie uważasz, że nie potrzebujesz wiedzy. Skoro jest tak ważna, dlaczego nic o tym nie słyszałeś, nic o tym nie wie twe środowisko? Bo nigdy jej nie wybrali. Każdą chwilę rzeczywistość mająca swoje odzwierciedlenie w tzw. wiedzy określa nasz sposób doświadczania życia (nasze samopoczucie). Skoro uznajesz, że chleb codzienny jest ważny, to jak narzędzie jego zdobycia może być uznane za bezwartościowe? Właśnie teraz słyszysz, że wiedza ma najwyższą wartość, a brak uznania jej przez ludzkość do dnia dzisiejszego był wielkim jej zaniedbaniem.

Kto uzna ową wiedzę ją za filozofię, rzecz nie mającą praktycznego zastosowania w życiu? Niech wie, że wiele z tego w co wierzy, czego wiarygodność w społeczeństwie przedłuża swoim postępowaniem jest całkowicie bezużyteczne. Kto określił granicy wykorzystania umysłu? Jeśli czynimy to, to róbmy coraz lepiej, inaczej musiałbym uznać, że nie interesuje nas dobrobyt. Chyba że chcemy osiągnąć go przez nas ustanowiony z góry sposób. Ale natura zwycięża się poprzez posłuszeństwo. Kto nie wie - ten nie żyje, bo tylko czas, który ma to do siebie, że zawsze mija, dzieli go od porażki i rozczarowania.

Są przyczyny być usatysfakcjonowanym życiem. Chcesz je poznać? To poznaj, jaka jest zależność między całością a częścią, naturą a każdym człowiekiem. Gdy poznasz tą zależność, poznasz wszystko, co powinieneś wiedzieć, aby doświadczyć ciągłej satysfakcji. Gdy poznamy to wszyscy, nie będzie już takich pragnień, jakie nie będziemy w stanie zrealizować.

Stan satysfakcji, do którego z natury dążymy, zakłada obecność w społeczeństwie między innymi takich sytuacji:

- potrzeby każdego człowieka są w pełni realizowane

- nie ma przemocy

- istnieje całkowite zrozumienie, w jaki sposób należy się zachować, aby utrzymać odpowiedni porządek

- każda osoba w społeczeństwie bierze pod uwagę dobrobyt pozostałych ludzi w pełni rozumiejąc, iż jest tak samo istotny jak własny.

Jak to możliwe do zrealizowania? Nie tylko możliwe, ale nieuniknione, gdy zaczniemy szerzej korzystać ze swych umiejętności umysłowych. Skończył się czas nieświadomego życia. Jeśli chcemy żyć dobrze, zacznijmy myśleć. Zacznijmy zastanawiać dlaczego czujemy się źle i jak można to zmienić.

Jeśli nie jesteśmy w stanie świadomie kształtować naszą rzeczywistość (innymi słowami uczynić świat takim, jaki chcemy go widzieć), nie oczekujmy od życia najlepszego, nie spodziewajmy się, iż kiedyś doświadczymy szczęścia. Jeśli nie zdobędziemy wiedzy, pełnego zrozumienia zależności, jakie występują między zjawiskami w naszym życiu, to nigdy nie będziemy w stanie świadomie wpływać na jego proces. (Nie ma podziału między życiem społecznym a indywidualnym, gdyż jedno tworzy drugie).

Więcej o rozwoju umysłowym, o możliwych zmianach społeczno-ustrojowych mówię w książce "Życie społeczne, a rozwój umysłowy".

Poniżej jest brulion tej książki. Osoby zainteresowane współpracą przy jej poprawieniu i wydaniu proszone o kontakt.

Przeglądaj

Pobierz

Co to za wiedza, o której mówię? Odzwierciedla ona zależność między zjawiskami i rzeczami w życiu, a to znaczy, iż jest to ten sam rodzaj wiedzy, jaką posługujemy się w naszej codziennej działalności. Posiada jednak wielokrotnie bardziej skomplikowaną formę, z którą nie miałeś dotąd do czynienia, jeśli to co czytasz jest dla ciebie nie znane. Umysł współczesnego człowieka nie jest w stanie posłużyć się dziś ową wiedzą, ani jej zrozumieć, gdyż nie pozwala mu na to jego poziom rozwoju umysłowego, któremu nigdy nie nadawał szczególnej wagi.

Co czyni ją tak skomplikowaną? Wychodzi ona z założenia nierozdzielności Całości, zależności wszystkiego. Jest użyteczna, gdy umysł w stanie jednocześnie posługiwać się całą zawartością pamięci (do której ma dostęp w stanie świadomości). Nazwalibyśmy to zdolnością myślenia o wszystkim naraz. (Proces ten wygląda inaczej, niż my obecnie to sobie wyobrażamy). Nabycie takiej zdolności to kolejny etap rozwoju człowieka. Osiągalibyśmy go naturalnie, tak jak naturalnie w pewnym momencie swego rozwoju dziecko wstaje na nogi, gdybyśmy rozumieli znaczenie funkcji umysłu i skierowalibyśmy swoje starania na ich rozwój.

Wiedza, którą przedstawiam (nazwijmy ją wiedzą całości), ze względu na to, iż wychodzi z założenia nierozdzielności Całości, może być rozpoznana tylko wtedy, gdy umysł w trakcie świadomego rozwoju nabywa zdolność jednoczesnego używania ogromnej ilości informacji. W trakcie takiego rozwoju zostaje przekroczona określona granica, a umysł odkrywa rzeczywistość, której wcześniej nie dostrzegał. Moglibyśmy ją nazwać rzeczywistością przyczyn, gdyż na jej poziomie wyraźnie są widoczne przyczyny zachodzących w życiu zjawisk. Póki owa rzeczywistość nie jest dostępna ludziom, nie mogą oni doświadczyć tego, za czym przez całe życie nieświadomie gonią. Niestety, ze względu m. in. na brak naszej cierpliwości nie została dotąd przekroczona wyżej wspomniana granica (nawet przez współczesnych badaczy psychiki człowieka).

Oto m. in. odpowiedzi na jakie pytania mieści w sobie wiedza całości (innymi słowy, co jest zrozumiałe dla człowieka zdolnego posługiwać się jednocześnie wielokrotnie większą ilością informacji niż to potrafi współczesny człowiek):

Jak funkcjonuje umysł (psychika)?

Co jest dobre (korzystne) dla człowieka?

Czego pragnie człowiek?

Jak kontrolować swój nastrój bez skutków pobocznych?

W jaki sposób stworzyć stabilny porządek na Ziemi?

Czym z istoty jest religia?

Na każdy z tych tematów napisano miliony książek - stworzono mnóstwo teorii co do których nie ma przekonania. I nie może być. To jest dziedzina umysłowości, o której współczesny człowiek nic nie wie.

Zastanówmy się nad wiarygodnością tych słów. Pytasz: skoro jest tak wiele różnych teorii i zdań, dlaczego miałbyś wierzyć tej wersji. Gdybym chciał żebyś uwierzył w te słowa, przeczyłbym jednocześnie wszystkiemu co twierdzę. Nie wierzyć, ale wiedzieć należy człowiekowi, gdyż obiektem wiary posłużyć się nie da. Zachowujemy się tak, jakbyśmy nie potrzebowali żadnej już wiedzy, ale jak dzieciom trzeba tłumaczyć tak proste i oczywiste rzeczy.

Pragniemy satysfakcji. Jest ona na wyciągnięcie ręki. Dlaczego nie bierzemy? Bo nie wiemy...

W życiu "wszystko jest względne i tylko względność całkowita". To znaczy, iż nie ma z natury rzeczy dobrych lub złych. Jeśli uznamy, że dobre (korzystne, ważne) dla człowieka przebywanie w stanie satysfakcji, to wartość wszystkich zjawisk i rzeczy zostaje określona według tego, w jaki sposób przyczyniają się one do realizacji naszego podstawowego celu (osiągnięcia satysfakcji). Ze względu na to, iż istnieje współzależność wszystkiego w istnieniu, w trakcie podejmowania decyzji należy uwzględnić każdy element, który łączy się z naszym samopoczuciem. Dziś nie jesteśmy świadomi tego, jak że wiele rzeczy wpływa na nasz nastrój, nie wiemy, co to są za rzeczy, a co więcej, nie jesteśmy w stanie być świadomi ich naraz, aby podejmując decyzję nie został pominięty żaden element, a wynik decyzji był pewny.

Wiedza całości - wiedza dotycząca określonej dziedziny życia, biorąca pod uwagę każdy element rzeczywistości, który łączy się z ową dziedziną, a zatem wywiera na nią wpływ. Warunkiem samorealizacji człowieka i całego społeczeństwa, jaki już mówiłem, jest nabycie zdolności posługiwania się wiedzą całkowitą jednocześnie. Zdaję sprawę z tego, iż jest to rzecz nie znana współczesnemu człowiekowi, a nasze wyobrażenie tego procesu na podstawie słów z pewnością będzie odbiegać od rzeczywistości. Podam kilka przykładów, aby było ono bliższe prawdy.

Odwieczny temat cierpienia. Jaką formę przybrałaby odpowiedź na pytanie: czym jest cierpienie (dlaczego cierpimy, jak uwolnić się od cierpienia)? Wyobraź sobie kulę. Utwórz w niej warstwy wewnętrzne (mniejsze kule). Ustaw ogromną ilość punktów na każdej z tych warstw włącznie na krawędziach kuli. Każdy punkt to określony element rzeczywistości mający wpływ na nasze samopoczucie. Połącz wszystkie punkty (tak jak połączone one są w rzeczywistości). Między każdym punktem występuje określona zależność, co zamienia całą masę w jeden, jednolity system. Nie ma oddzielnych punktów - są wszystkie bądź żaden z nich. Oto tak wyglądałaby odpowiedź na wyżej przytoczone pytania o istocie cierpienie. Aby możliwa była realizacja celów człowieka, powinien nauczyć się dostrzegać całą złożoność procesów życiowych.

Korzystając z powyższego przykładu posuńmy się dalej. W sposób jak wyżej opisaliśmy może łączyć się w umyśle całe nasze życiowe doświadczenie, jakie dotąd nabyliśmy. Aby człowiek mógł sprawnie funkcjonować tak, jak zostało to przeznaczone naturą, powinno nastąpić wyżej wspomniane połączenie życiowego doświadczenia. (O tym skąd się wie co zostało przeznaczone naturą powiem niżej). Przypomnij sobie jak zachowuje się woda, gdy wpada do niej kamień. W ten sam sposób reaguje umysł (zawarte w nim myśli), gdy "wpada " do niego myśl z zewnątrz - np. pytanie o istotę cierpienia. Każda myśl będąca częścią "zbiornika", wyżej opisanego jednolitego systemu "odpowiada" na wezwanie. Lecz w jaki sposób reaguje woda w zbiorniku znajdującego tuż obok pierwszego, ale z nim nie połączona? Jest spokojna i nie odzywa się na "wezwanie".

Skąd człowiek może wiedzieć co jest mu przeznaczone naturą? Gdy nastąpi połączenie całej zawartości pamięci - nie będzie już nic co pragnąłby, lecz nie mógłby wiedzieć. Mówiłem już, że wszystko może być poznane. Aby zawartość pamięci mogła być logicznie połączona w całości, należy znaleźć wiele elementów (innymi słowami poznać to czego jeszcze nie wiemy), które połączą części doświadczenia oddalone od siebie. Zatem podstawowym zadaniem człowieka dążącego do dobrobytu, jest zrozumienie korzyści wypływających z łączenia doświadczenia w umyśle oraz szukanie odpowiednich temu sposobów. Jest to podstawowe zadanie, jakim należy się zająć badaczom psychiki człowieka.

Z wszystkiego co dotąd stwierdziliśmy wynika, iż mówiąc o czymś, mówimy o całym systemie, którego jest nierozdzielną częścią. Mówić np. o cierpieniu lub satysfakcji, znaczy mówić o całym życiu. Kto nie zna życia nie rozumie też czym są jego poszczególne elementy. Ileż zatem prawdy mieszczą miliony napisanych książek przez społeczeństwo które dotąd, nie zrozumiało podstawowych zasad kształtujących życie ludzkie?

Teraz krótko o słowach, jakimi posługujemy się na co dzień, o ich użyteczności w przekazywaniu informacji bardziej skomplikowanej, do których należy wiedza całości. Słowa do tego się nie nadają. Moje używanie ich w tym celu jest związane z innymi nie znanymi dzisiaj czynnikami, lecz w tej chwili o nich nie wspominam. Przypomnij wyżej opisaną kulę z wewnętrznymi warstwami, punktami i liniami je łączącymi. Korzystając ze słów w jednej chwili przedstawiamy zależność pomiędzy niewielką liczbą elementów rzeczywistości. Na rysunku można jednocześnie pomieścić miliony punktów wskazując na zależności występujące między nimi. Ale w jaki sposób można wyrazić to słowami? Przedstawienie nawet małej części wspomnianej kuli mieściłoby się dla przykładu na kilkuset kartkach książki, a opis byłby skomplikowany, zawiły, niewyraźny. Słowami nie ma możliwości przedstawić zrozumiale elementu mającego wielokierunkowe powiązania z innymi elementami rzeczywistości, tym bardziej znajdujących się na różnych warstwach.

22.01.06

Następna